Mauna kang kumurap!

Sinasabi na isa sa mga paraan upang makilala natin ang isang tao ay sa pamamagitan ng kanyang pagtatanong. Nakapaloob kasi sa tanong (o uri ng pagtatanong) ang nilalaman ng isipan at puso ng isang tao, ito man ay may kalaliman o kababawan, may pagmamalasakit o panghuhusga, may katapatan o may malisya. Dahil dito, napakahalaga ng isang tanong (o pagtatanong).

c/o ratewall.com

Ngunit sinasabi din na makikilala natin ang karunungan (wisdom) ng isang tao sa kanyang sagot o paraan niya ng pagsagot sa katanungan. Batid kasi ng isang taong marunong ang laman o mensahe ng katanungan na maari niyang ikarangal o kaya ay ikapahamak. Dahil dito, mas mahalaga ang maging marunong sa pagsagot sa kahit anong uri ng katanungan.

Sa Ebanghelyo ngayon ayon kay San Matteo (21.23-27), namalas natin ang eksena ng pagtatanungan sa pagitan ng mga punong saserdote at mga matatanda ng bayan, at ng ating Panginoon. Tinanong nila si Hesus tungkol sa kung kaninong kapangyarihan siya naghahayag, na tinugunan din ni Hesus ng isang katanungan tungkol sa pagkaka-kilanlan nila sa bautismo ni Juan.

Sa pagkakataon pagkatapos nito, makikita natin kung gaanong karunungan mayroon ang ating Panginoon. Una, sapagkat nabasa niya ang nilalaman ng puso ng mga nagtanong sa kanya sa kanilang katanungan – isang tanong na puno ng malisya. Pangalawa, sumagot siya sa isang ring pagtatanong sa kanila – isang tanong na kinapapalooban ng katotohanan at kalinisan na kung alam nila ang sagot ay hindi na nila kailangan pang magtanong kay Hesus. Subalit, gaano man sila kinikilala sa lipunan at komunidad, nananatili silang mangmang at walang laman.

Inisip nila na mas makabubuti na huwag silang sumagot sa tanong ni Hesus, hindi dahil sa sila ay may karunungang taglay kundi dahil sa kanilang pagiging tuso. Ang isang tuso ay ang isang taong malakas ang loob sa pagtatanong ngunit bantulot (duwag) sa pagsagot. Ang laman ng puso ng isang taong tuso ay tanging ang kapahamakan ng ibang tao tulad ng mga nasabing tao na nagtanong sa ating Panginoon. Hindi lingid sa kanila na ang karunungang taglay ni Hesus ang siya nilang naging hatol at kapahamakan para sa kanilang sarili.

Sa buhay natin, madalas tayong mag-usisa at magtanong lalo na kung ang pinag-uusapan ay ibang tao. Sa mga pagkakataong ganito, alam ba natin kung paano tayo mag-usisa? Alam ba natin ang tunay na paksa? Tayo ba ay may intesyon na malaman ang katotohanan, o tulad din ng mga tao sa Ebanghelyo na nagtanong kay Hesus, tayo din ay puno ng malisya at walang ibang hangad kungdi ang kapahamakan ng iba?

Kung ang pagtatanong natin ay upang malaman at saliksikin ang katotohanan, hindi rin tayo mangangamba ni matatakot na sumagot sa ngalan ng katotohanan. Ang pagtatanong ng may mabuti at malinis na hangarin ay sapat nang katibayan na ang isang tao ay may karunungan; karunungan na nakapaloob sa kasagutan; kasagutan na ang dulot ay paglaya at kaligtasan.